Анатолій Балуценка
4653 КАМЕННЕ САПРАЎДНАСЦI
Даюцца людзям крылы
светлых мар,
Каб ўвышыню ляцець,
гарыць iмкненне,
Але ажыццявiць цудоўны дар
Не хоча даць сапраўднасцi каменне.
Таму у марах – жаўранка палёт,
Ды сiл няма, каб ў неба адарвацца,
Ў зямлi патрэбна корпацца, як крот,
З каменнем не ўдаецца пазмагацца.
28.11.2000
4655
ШЧАСЛIВЫЯ КАХАЮЦЬ
Жаночая паэзiя – яна
Аб страчаным каханнi i аб драме,
Якой душа напоўнена спаўна,
Таму радкi са смуткам i слязамi.
Радкоў пра шчасце светлае няма,
Няма пра радасць ад цвiцення вiшань,
Вясна прайшла – пячэ душу зiма,
Шчаслiвыя кахаюць, а не пiшуць.
28.11.2000
4657
НАТХНЕННЕ
Даць здатны зiмнi лес натхненне
Або бярэзнiк малады,
Калi пяе душа, каменне
Стаць могуць любымi заўжды.
Але, калi душой нядужы,
Бо гора, як сцяблiнку гне,
Дзiвосны выгляд белай ружы
Душу натхненнем не кране.
28.11.2000
4670 ПРЫГОЖЫЯ
КАВАЛКI
Магутны талент, як фужэр,
Ў iм хмельнае вiно iскрыцца,
Як не прымаць бяспекi мер,
Ён можа ў друзачкi разбiцца.
Больш не налiць ў яго вiна,
Цудоўны быў i ў справах палкi,
Амаль што нуль цяпер цана,
Хаця прыгожыя кавалкi.
30.11.2000
4680
МАЛЕНЬКI РУЧАЙ
У рэчкi было рэчышча з пяску,
Ручай маленькi бег у рудай глiне,
Глядзеў замiлавана на раку,
Зайздросцiў чыстай i шырокай плынi.
Ды скончыўся знянацку гэты цуд,
Струмень ракi ўжо больш не быў iскрысты,
Бо злiлi у яе знiшчальны бруд,
Ручай маленькi быў, як шкельца, чысты.
1.12.2000
4689
ПЕРАБУДОВА
З вятрамi дакарэнных перамен
Прыходзiць ураган заўжды, няйначай,
I нельга ўстаць ў натомленых кален,
Лес болей не шумiць, а горка плача.
Ляцяць сукi, карэнне жылы рве,
Бо звыклая змяняецца аснова,
Iснуе толькi лес, а не жыве,
Сякеры горш яму перабудова.
2.12.2000
4693 НАДЗЕЯ
Ўспамiнаю бацькоўскую хату,
Адчуваю i боль, i тугу,
Бо нiколi к сямейнаму святу
Да яе завiтаць не змагу.
Бо стаiць, сiрацiна, пустая,
Ў ёй ад цiшы нястрыманы жах,
Лебядой летам двор зарастае,
Глядзяць вокны з надзеяй на шлях.
2.12.2000
4699 УСПАМIН
ДАЎНIНЫ
Нам вулiца была Айчынай,
Што змейкай прайшла праз сяло,
Мы жылi грамадай адзiнай,
I шчасце, i гора было.
Цяпер спарахнелыя хаты,
Як добры ўспамiн даўнiны,
Палеглi суседзi за краты,
На могiлках разам яны.
3.12.2000
4730 АСЕННI
СМУТАК
Не пладаносiць болей сад,
Не каласуе болей нiва,
Не вернеш маладосць назад,
Яна пранеслася iмклiва.
Сукi на дрэвах – як крыжы,
Не ззяе золата на пожнi,
Асеннi смутак на душы
Пануе сталы i апошнi.
7.12.2000
4747 ПОПЕЛ
ПАЧУЦЦЯ
Наперадзе халодная зiма,
Вятры, снягi i жудасныя сцюжы,
Але прытулку добрага няма,
I церпяць крыўду стомленыя душы.
Зруйнуецца каханне, i мароз
Душу скуе няўмольна ланцугамi,
Нiбы iльдзiнкi, стануць кроплi слёз,
Пачуцця попел занясе снягамi.
10.12.2000
4748 ЗУСIМ
ЗАБЫЛI
Паздымалi яблыкi з галля,
Ды адно схавалась ў вершалiне,
Халады лютуюць спакваля,
Яблыня ад замаразкаў стыне.
Хаця яблык i жывы яшчэ,
Пра яго зусiм усе забылi,
Не мароз, а боль душу пячэ,
Як суседзi ўсе даўно ў магiле.
10.12.2000
4751
НЯЎЛОЎНАЕ ШЧАСЦЕ
На гарызонце паўстае туман,
Здалёк ён вельмi велiчны i значны,
Ды зблiзку выяўляецца падман,
Бо ён неадчувальны i нябачны.
Шмат на душы пякучых цяжкiх ран
Ў жыццi ствараюць розныя напасцi.
Але чаму заўсёды, як туман,
Няўлоўнае здалёк блукае шчасце?
11.12.2000
4754
РАЗВIТАННЕ СА ШЧАСЦЕМ
Згарэў касцёр i адпалаў другi...
Гуляе вецер поплам на кастрышчы,
Цяпер буяюць толькi быльнягi
На сумным i пачварным папялiшчы.
Пачне душа ад роспачы хварэць,
Бо горкае са шчасцем развiтанне,
Пяшчоту даць i радасцю сагрэць
У змозе толькi палкае каханне.
13.12.2000
4755 IНАКШАЯ
МЕРКА
Не спадзяваўся, не любiў, не верыў,
Не гаварыў пяшчотных светлых слоў,
Жыццё зусiм iнакшай меркай мерыў,
Пайшлi надзея, вера i любоў.
Пайшлi i больш не вернуцца нiколi,
Але без iх ў душы няма цяпла,
Каб не гiбець без шчасця i патолi,
Патрэбна, каб надзея хоць была.
14.12.2000
4756 ДАРОГА Ў ХРАМ
Можа i з нябёс даецца доля,
Ды здаецца, што дарогу ў храм
Ўласная у змозе выбраць воля,
Што яе цярэбiш толькi сам.
Як памылка будзе хоць на цалю,
Пачынае доля iншы лiк,
Замест храму паўстае без жалю
На дарозе прорва цi тупiк.
14.12.2000
4764 ЖОРСТКI
СВЕТ
Не трэба упiкаць Пiлата
За безлiч кпiнаў i нягод,
Яго душа не вiнавата:
Жадае жорсткасцi народ.
I без вiны iшлi за краты,
Бо здрадзiў сябра цi сусед,
Усё не ведалi пiлаты,
Але вакол быў жорсткi свет.
16.12.2000
4768 СТРОГI
ЛЁС
Нiчога дараваць не хоча лёс,
I перад iм заўсёды вiнаваты,
Ён за памылкi вымагае слёз,
Дае пакуты цяжкiя за страты.
Лёс строгi i амаль заўжды не рад,
Крыл не дае, а малыя падкрылкi,
А з iмi не пражыць нiяк без страт,
Бо кожны дзень здараюцца памылкi.
16.12.2000
4771 ВЫСОКI
ПАЛЁТ
Удзень знiкаюць ранiшнiя росы,
Ад спёкi вяне к вечару трава,
Зусім непадуладны мроям лёсы,
Ад суму iдзе кругам галава.
Імкнуўся палка у палёт высокi,
За вышынёй была зноў вышыня,
Але ўгару рабiць няпроста крокi:
Спявае вецер рэквiем штодня.
17.12.2000
4805 СТАНЦЫЯ
Я на жыццёвай станцыi чакаю,
Трымаю рэчы, аж балiць рука,
Збалелаю душою адчуваю:
Не будзе па раскладу цягнiка.
А больш няма са станцыi дарогi,
Не удаецца выбрацца нiяк,
Але трываць не маю болей змогi,
Напэўна, папрашусь на таварняк.
25.12.2000
4819 МIЛЫ
ЎСПАМIН
Ў жыццi учынак робiм не адзiн
Заўжды сваiмi ўласнымi рукамi,
I добры, i нядобры успамiн
Заўсёды застаецца разам з намi.
Ад добрага хвалюецца душа,
Як у анёла, вырастсюць крылы.
А як забыць пакуты спарыша,
Каб успамiн застаўся толькi мiлы?
27.12.2000
4823 КРУЖЭННЕ Ў ГАЛАВЕ
Змятыя i кветкi, i трава,
I бушуе радасць, нiбы мора,
Круцiцца ад шчасця галава,
Але ўзнёслы стан праходзiць скора.
Шчасце вельмi доўга не жыве,
Моцна дзьмуць сапраўднасцi вiхоры,
Зноў iдзе кружэнне ў галаве,
Толькi ўжо не ў радасцi, а ў горы.
28.12.2000
4829 ЖАНОЧЫЯ
ШЛЯХI
Як выбраць шлях i вызначыць напрамак,
Каб стрэлась магiстральная шаша?
Прынамсi, каб ён быў хаця б без ямак,
Пакуты каб не зведала душа.
Ды компаса няма з магнiтнай стрэлкай,
Тужлiвыя жаночыя шляхi,
Здавалась, рэчка гора будзе мелкай,
Яна ж бяжыць паўнюткая тугi.
30.12.2000
4842 ХОРАША!
Як хораша спаткаць прыгожы ранак!
Цудоўна, калi ёсць каго кахаць,
Iначай сэрца б'ецца, як падранак,
I цяжкi боль прыходзiцца трываць.
Не хораша, як вечар на парозе,
I ад кахання страцiлiсь сляды,
Сустрэцца можа смутак на дарозе,
I толькi горыч ў сэрцы ад бяды.
1.01.2001
4861 ЯШЧЭ
IЛЛIЧ
Нiколi не пагодзяцца рабы
Здабыць свой лёс уласнымi рукамi,
Адмовiцца iм лепш ад барацьбы,
Звiнець прыемней значна кайданамi.
Бо наступае волi паралiч,
Свабоду аддаюць за лусту хлеба,
Ў душы рабоў жыве яшчэ Iллiч,
Спярша з рабом ў душы змагацца трэба.
3.01.2001
4875
ВЕРНЕЦЦА ЧАС
Зноў сiвер прынёс нечаканы мароз,
Сумёты паклалi завеi,
Трымае ў ляшчотках няўрымслiвы лёс
I даць не жадае надзеi.
Але быць адвечна не могуць снягi
I мучыць бясконцай журбою,
Прыйдзе яшчэ час без бяды i тугi,
Бо пахне паветра вясною.
5.01.2001
4882
МЕДАВУХА
Лепш мець жыццё салодкае, як мёд,
Чым кiслае, як быццам журавiны,
Калi яшчэ наперадзе палёт,
А не аб iм цудоўныя ўспамiны.
Ды спакваля прыходзiць сумны час,
Калi ў душы лютуе толькi скруха,
I нават кiслы журавiнны квас
Здаецца смачным, нiбы медавуха.
7.01.2001
4896 НЕ
ВЕДАЮ ДАРОГУ
Хадзiў я шляхам доўгiм i крутым,
Шашой выдатнай, дзiкай цалiною,
Туман мне вочы выядаў i дым,
Душа бясконца поўнiлась журбою.
За радасцю iшоў ў спякотны бой,
Жадаў здабыць, нарэшце, перамогу,
Яна схавалась, пэўна, за гарой,
А я туды не ведаю дарогу.
9.01.2001
4912 ЖАДАННЕ
ПЯШЧОТЫ
Як пяшчоты душы не хапае,
Толькi жорсткасць ад краю да дна,
Лёд нiколi у ёй не растае,
Хоць навокал буяе вясна.
Не прагнаць нi тугi, нi маркоты,
Нават ў спёку – як быццам ў мароз,
Душа хоча бясконцай пяшчоты,
Калi плакаць – ад
радасных слёз.
11.01.2001
4921
СХАВАЛАСЬ ГАРА
Не радуе сонца i зоркi,
Зацягвае вочы туман,
Калi лёс абрыдлы i горкi,
Душа цяжка стогне ад ран.
Аб шчасцi няма i гаворкi,
Ў душы быць зiме не пара,
Навокал прыгоркi, прыгоркi...
Схавалась ў тумане гара.
13.01.2001
4922 НАЙМЕННЕ
ШЧАСЦЯ
Бярозы ранняю вясной
Аб шчасцi песнi мне спявалi,
Лёс падарыў чамусьцi гной,
А не цудоўныя каралi.
Вясною шчасце – нiбы дым,
Прабегла лета за iмгненне,
Лiст у бяроз стаў залатым,
Ад шчасця ведаю найменне.
13.01.2001
4928
ЗДАВОЛIЦЦА ЗЯМЛЁЮ
Калi агнём абпалена крыло,
Не атрымаць ужо былой патолi,
Ад летуцення застаецца тло,
У неба не падняцца больш нiколi.
А хочацца ляцець бясконца мне,
Бо неба не дае дасюль
спакою,
Лёс шчодраю рукою не кране,
Прыходзiцца здаволiцца зямлёю.
14.01.2001
4940 ШЭРАЕ
НЕБА
Хачу, каб заўсёды мне сонейка ззяла,
Каб крылы я меў, як Iкар,
Ды радасных дзён у жыццi вельмi мала,
Бо шэрае неба ад хмар.
Хачу, каб i зоркi свяцiлi ласкава,
I месяц глядзеў з вышынi,
Ды iншая доля чамусьцi спаткала,
Бо шэрыя ночы i днi.
16.01.2001
4980 ТРЫВОЖНЫЯ
НОТКI
Трывожныя ноткi жаночай прыроды
Агучыць спачатку вясна,
I ўлетку, i восенню ёсць перашкоды,
Бо сумная нота чутна.
Жанчынам хапае бяды i маркоты,
Адно не паднiме крыло,
Трывожныя ноткi жаночай прыроды,
Ды лепей, каб iх не было.
22.01.2001
5007 ПЛАЧ ПА КРАСЕ
Плакала чарэшня па красе:
Кветак засталося вельмi мала,
Хоць вэлюм вясновы мелi ўсе,
Вяршалiну бура паламала.
26.01.2001
5012 ВЯСНОВЫ
СОН
Пасумую i паплачу
Па былой вясне,
Шчасце толькi часам бачу
У вясновым сне.
27.01.2001
5014
ЖЫЦЦЁВАЯ СУПЫНКА
Ў нетры завяла мяне сцяжынка,
Вецер стогне ў шапках верхавiн,
Тут цяпер жыццёвая супынка,
Поруч толькi зоркi журавiн.
27.01.2001
5018 ШЛЯХ У БАЛОТА
Ззяла сонейка ярка ў жыццi,
А цяпер дождж, туманы i слота,
Па сцяжыначцы трэба iсцi,
Што вядзе немiнуча ў балота.
29.01.2001
5025 ЛЁС
ЗОРАК
Ў жыццi згараюць нават зоркi:
Палае вельмi зырка гмах,
I лёс у iх бясконца горкi,
Бо паўтараюць знiчак шлях.
31.01.2001
5041 ГЛЫТОК
ВОЛI
Лёс трымае моцна абцугамi,
Горка ад няволi i тугi.
Чаму лёс заўсёды з ланцугамi?
Глыток волi сэрцу дарагi.
2.02.2001
5048
ДАПАМАГЧЫ МАРЫ
Заўсёды ява значна горай мары,
Ўдзень ў мары сонца, зорачкi ўначы,
Наяве неба зацягнулi хмары.
Як мары явай стаць дапамагчы?
3.02.2001
5054 МАРНЫ
ШАНС
Жыццё – як у гульнях
рулетка,
Надзея дасць пэўны аванс,
Ды выйгрыш здараецца рэдка,
Бо, нiбы мiраж, марны шанс.
4.02.2001
5055 ВЫНIК
Выхоўваць iмкненне да мары –
Як лашчыць i песцiць вужа,
Хоць вабяць цудоўныя
чары,
Ды ў вынiку стогне душа.
4.02.2001
5057 СЯЛЯНСКАЯ ДАРОГА
Не вабяць чамусьцi нiкога
Свае i палi, i лугi,
Сялянская клiча дарога,
Ды шлях выбiраем другi.
4.02.2001
5075 ШЛЯХ ПА ПРАСЁЛКУ
Пяшчынкi скрыпяць на зубах,
Iду, знемагаю душою,
Пайшоў па прасёлку мой шлях,
Раней ён бег добрай шашою.
7.02.2001
5080
ПАКУТНIКI
Несправядлiва дзелiць долi лёс,
Не развязаць абрыдлiвыя путы,
Пакутнiкам ён шчасця не прынёс,
А дорыць толькi новыя пакуты.
8.02.2001
5081 ГОРАЙ
АГНЯ
Доля выпала горай агня,
Душу абпякае i крылы,
I прыносiць пакуты штодня.
Каб вытрымаць, дзе знайсцi сiлы?
8.02.2001
5095
САЛОДКАЯ ВОЛЯ
Iду па жыццёваму полю,
Раблю, як у лесе, кругi,
Салодкую знiшчылi волю,
I далей гнятуць ланцугi.
9.02.2001
5101
САПРАЎДЫ
Спачатку мне здаваўся лёс салодкiм,
Бо ззяў ў праменях сонца, як рубiн,
Ды шчасце апынулася кароткiм,
Бо лёс сапраўды горкi, як палын.
11.02.2001
5102 ЭРОЗIЯ
Эрозiя пачуццяў дарагiх,
Душу што сагравалi i прайшлi,
Цяпер я ўспамiнаю толькi iх,
Яны – нiбы эрозiя зямлi.
11.02.2001
5113 УГОДЛIВЫ
РУЧАЙ
Ручай iмкнуўся у далiну,
Не ведаў, што прыйдзе бяда,
Ён з рэчышча выносiў глiну,
Ды ссох, бо скончылась вада.
14.02.2001
5119
ПУСТАЗЕЛЛЕ
Знiшчалi заўжды пустазелле упарта,
Каб чыстаю стала ралля,
Ды спёка пачала пячы не на жарты:
Без вiльгацi ссохла зямля.
15.02.2001
5139 КАЧКА I
ВЕРАБЕЙ
Тлустай качцы верабей зайздросцiў,
Ды пранеслась хуткая вясна,
Ўвосень засталiся з яе косцi,
Мае ў паляваннi кошт яна.
19.02.2001
5143 ГОРКI
СУМ
Лёс апынуўся жорсткiм i нямiлым,
Праклалi бiты шлях праз мураву,
I стала мурава дарожным пылам,
Глядзiць пыл з горкiм сумам на траву.
20.02.2001
5144
ПРЫВАБНАЯ СЦЯЖЫНКА
Прыгожай была i прывабнай сцяжынка,
Адзiн я па ёй хадзiць мог,
Здарылась бяда, i прапала замiнка
Для iншых спакуслiвых ног.
20.02.2001
5146 АСЕННЯЯ
СЛОТА
Прабегла вясна, i асенняя
слота
Сустрэлася мне на шляху,
Сцяжыначка лёсу забегла ў балота,
I выйсця знайсцi не магу.
20.02.2001
5149 IНШЫ
КУМIР
Спявае аб пачуццях ўзнёслых лiра
I знемагае цяжка ад нягод,
Прыйшла любоў да iншага кумiра:
Гарэлку выбраў для сябе народ.
21.02.2001
5151 АКНО
ГIСТОРЫI
Я гляджу ў гiсторыi акно,
На душы – разгубленасць i
скруха,
Бачу вельмi сумнае кiно,
Бо мяце бясконца завiруха.
21.02.2001
5170 МЯЖА
ТРЫВАННЯ
Бура бушуе, аж гнецца да долу
Ў цяжкiх пакутах душа,
Простую ведаць не хоча умову:
Ёсць для трывання мяжа.
23.02.2001
5177 ЖЫЦЦЯЗДОЛЬНАСЦЬ
Чаму каханне гiне, як трава?
Бо зберагаць не ўмеў або не ўмела,
Яно павiнна жыць не год, не два,
Такiм быць жыццяздольным, нiбы дрэва.
24.02.2001
5193 НАВАЛА
Бег цiхi, чысты, нiбы шкло, ручай,
Хацеў дажджу, вады здавалась мала,
Пранесся лiвень, i прыйшоў адчай,
Бо бруд прынесла страшная навала.
26.02.2001
5195 КУСТ
РУЖЫ
Зрывалi кветкi, гараваў куст ад пакут,
Здавалась, што канца няма абразам,
Ды назаўсёды знiк чырвонай ружы цуд,
Бо плуг рашыў усе праблемы разам.
26.02.2001
5203 АСЕННЯЯ
ЦАНА
Плыла ў блакiтным небе аблачынка,
I сонца ззяла, бо была вясна,
Ды стала з яе шэрая хмурынка,
Iнакшая асенняя цана.
28.02.2001
5204 ВЯСНОВЫ
РУЧАЙ
Ручай вясновы бег у рэчку жвава,
Глыбокi быў i замiнаў прайсцi,
Бо часам i вясенняя навала
Здарыцца можа ў сонечным жыццi.
28.02.2001
5225
АБЯЦАНКА
Увесну лёс мне крылы абяцаў,
Ляцець увышыню была ахвота,
Ўжо восень, але iх яшчэ не даў,
А дасць – палёту замiнае слота.
3.03.2001
5232 ПЕСНЯ АБ ГОРЫ
Заўсёды шмат надзей дае прадвесне,
Надзей няма, калi ў снягах зямля,
Падобная ва ўсiх аб шчасцi песня,
Але аб горы ў кожнага свая.
5.03.2001
5242 ЗЯМНОЕ
ПРЫЦЯЖЭННЕ
Няшчасце – як зямное прыцяжэнне,
Нiяк не выйсцi за яго мяжу,
Трымае моцна кожнае iмгненне.
Як ў космас скiраваць сваю душу?
6.03.2001
5249 НЯЛЮБЫЯ
ШЛЯХI
Хай вецер часам моцна ў шыбы б'е,
Ды не звязаць жаданне ланцугамi,
Лёс зрэдку любы сэрцу шлях дае,
Iду ў жыццi нялюбымi шляхамi.
8.03.2001
5253
НЕПРЫСТУПНАЯ КРЭПАСЦЬ
Непрыступных крэпасцей няма,
З каменю, бетону, нават сталi,
Бакi сiлы трацiлi дарма,
Будавалi, потым разбуралi.
8.03.2001
5256 ЧОРНЫЯ
ДНI
Душа ляцiць галубкай шызакрылай
Ў блакiце ў ззяннi сонца ўвышыынi,
А цела iдзе сцежкаю нямiлай
I чорныя, як ночы, лiчыць днi.
9.03.2001
5260 ЛЁСЫ
Здаралiся вельмi цудоўныя лёсы,
Аж крылы ад шчасця раслi,
Ляцець каб бясконца ў блакiт пад нябёсы.
Мой крочыць ўвесь час па зямлi...
9.03.2001
5264
ДЫСГАРМОНIЯ
Заўсёды чыннай дысгармонiя была:
Хацелась цiшы – бухаў цяжкi молат,
Душы жадалася паўднёвага цяпла –
Жыццё давала ёй паўночны холад.
10.03.2001
5266 АРЭЛI
ЛЁСУ
Лёс разгойдвае арэлi,
Незалежны ён заўжды,
Хоць жадала ўдосталь белi,
Маю болей чарнаты.
10.03.2001
5280 ПЕРШАЯ
ПРАЛЕСКА
Iду праз нетры i па ўзлеску,
Але вакол яшчэ зiма,
Шукаю першую пралеску,
Не ў час: праталiны няма.
13.03.2001
5282 ВЯСНОВЫ
ДОЖДЖ
Дождж вясновы пралiваўся з хмары,
Сонца ззяла, не было тугi,
Халады змянiлi цалкам мары,
Сум ў душы, калi iдуць снягi.
13.03.2001
5287 АХВЯРА
Ляцiць увышынi каршук
I без вiны гатуе кару,
Ад крыл зусiм не чутны гук,
Шукае сцiплую ахвяру.
14.03.2001
5298 ПРАЗ
БАЛОТА
Сцяжыначку лёс мне праклаў праз балота,
Абапал дрыгва, шмат вады.
Цi вернуцца зноў i любоў, i пяшчота,
Цi будзе пакута заўжды?
15.03.2001
5330 ЖЫЦЦЁВЫ ЎРОК
Памылкi i выдатныя рашэннi
Ў жыццi заўсёды робiм незнарок,
Вяртаюцца няўдалыя iмгненнi,
Жыццёвы паўтараецца урок.
19.03.2001
5335 КРЭПАСЦI
Як крэпасцi упарта не здавалiсь,
Iх доля па благiм шляху вяла,
Вароты усё роўна адчынялiсь,
Няшчадна ўсё знiшчалася да тла.
20.03.2001
5337 ЖАРТЫ З АГНЁМ
Хто жартаваць з агнём заўсёды звык,
У полыме яго праз час згарае,
Не здатны супынiцца ўраз цягнiк,
Ён на шляху, на жаль, ўсё разбурае.
20.03.2001
5341 ДРУГI
ЛЁС
Здавалась, што вясна надзейна гаспадарыць,
Ды зноў ляглi бялюткiя снягi,
Хаця душа даўно аб светлым шчасцi марыць,
Ды лёс сустрэўся мне зусiм другi.
20.03.2001
5343 МАРА I САПРАЎДНАСЦЬ
Зусiм някепскi, нават добры лёс,
Але незадаволенасць на твары,
Бо мара уздымала да нябёс,
Але сапраўднасць значна горай мары.
21.03.2001
5352 КАЛЮЧКI
Вiшня пыталася не для забаўкi
Ў цёрну, што рос на мяжы:
«Смак тваiх ягад i кепскi, i даўкi,
Дзе ўзяць калючкi, скажы?»
22.03.2001
5355 КАПЕЙКА
ЦАНА
Пакалення сучаснага шкода,
Бо наркотыкi горш, чым вайна,
Гiне моладзь – надзея народа,
У жыцця зноў капейка цана.
23.03.2001
5356 IНШАЯ
СПРАВА
Сталi нiзкiмi, бруднымi мары,
Бо вакол – непраглядны
падман,
Не звiняць у пад'ездах гiтары,
Iншай справай жыве наркаман.
23.03.2001
5361 ЯШЧЭ
ЗIМА
Вясна з ракi зрывае панцыр лёду,
Хоць цяжкi ён i моцны, нiбы сталь,
Нясе вясна жаданую свабоду,
Але ў душы яшчэ зiма, на жаль.
25.03.2001
5365 ЛЁС СМЯЕЦЦА
Жадала сонейка, а лёс даваў iмжу,
Чакала шчасця сцiплага вясною,
Але снег лёг неспадзявана на душу,
Напэўна, лёс смяецца нада мною.
25.03.2001
5379 НЕ
ЎДАЕЦЦА
Бяжыць сцяжыначка, не ведае, куды,
Ля перашкод яна упарта ўецца,
Стралой iмчацца хуткаплынныя гады,
Ды выйсцi на бальшак не удаецца.
28.03.2001
5389 ЦАНА
СПАКОЮ
Вясновы гром, а потым навальнiца,
А грэла спадзяванне на вясну,
Спакой у марах або часам снiцца,
Каштуе ён вялiкую цану.
29.03.2001
5396 НАДЗЕI
Сiнусоiды хваль, нiбы змеi,
Шмат прынеслi жыццёвых пагроз,
Разбiвалiсь аб скалы надзеi,
Не жадаў дараваць шчасця лёс.
30.03.2001
5397 МУХАМОР
Квяцiсты, нiбы клоун, мухамор,
I шапачка нагадвае вясёлку,
Ён свецiцца ярчэй вясновых зор,
Атрута ў iм, краса яго без толку.
30.03.2001
5409 КРУТЫЯ
ПАВАРОТЫ
Як лёс крутыя робiць павароты,
То нечакана прыйдзе шмат турбот,
Хаця ад лёсу не чакаюць шкоды,
Ды можа не ўпiсацца ў паварот.
31.03.2001
5416
ЗМУЧАНАЯ ДУША
Нiкiм не запатрабаваны,
Нiбы былiнка на мяжы,
Крыватачаць у сэрцы раны,
Крыжы у змучанай душы.
1.04.2001
5419 ДРАМА
Не дапамогуць рэкi горкiх слёз,
I аргументы кволыя таксама,
Хоць разбурыць самой уласны лёс –
Трагедыя або хаця бы драма.
1.04.2001
5432
ДРАБIНКА ШЧАСЦЯ
Да шчасця я цягну руку даўно,
Каб ухапiць сабе хаця б драбiнку,
Ды лёс смяецца горка нада мной,
Не выцягнуць свой лот за павуцiнку.
3.04.2001
5436 БОЛЬ
ГАЛОДНЫХ
Што аднаго невыказна хвалюе,
Другiх не ў змозе нават турбаваць,
Бо сыты боль галодных не адчуе,
Пакуль лёс боль не дасць паспрабаваць.
3.04.2001
5445 ДЖАЛА
Калi адзiн спявае салавей,
Вядома, для натхнення вельмi мала,
Ды калi ўецца побач кубло змей,
Заўжды ўваткне якая-небудзь джала.
4.04.2001
5448 НЯМА
ШЧАСЦЯ
Сумна ад думак, тужлiва ад спраў,
Горай жыццё год ад года,
Лёс нежаданы краiну спаткаў,
Шчасця няма у народа.
4.04.2001
5463 БОСКIЯ
ЖАДАННI
Зямныя мы, ды рвемся да нябёс,
Жадаем палка, нiбы ў
казцы, цуду,
За боскiя жаданнi грозны лёс
Дае душы няўхiльную пакуту.
6.04.2001
5491
ПЕРАБЛЫТАЛIСЬ ШЛЯХI
Пераблыталiсь шчасця шляхi
Са шляхамi пакуты i болю,
Што нi спроба – шлях горкай тугi,
Лёс напоiць ёй шчодра i ўволю.
10.04.2001
5492
НЕПРЫМЕТНАЕ ШЧАСЦЕ
Здароўе непрыметнае заўжды,
Маленькая хвароба – нiбы драма,
Душа ў пакутах цяжкiх ад бяды.
А шчасце непрыметнае таксама.
10.04.2001