Анатолій Балуценка
2157 ГОРАЙ
Збягаюць хуткаплынныя
гады,
Аднолькавыя ўсе, нiбы браты,
Iмкнусь iх параўнаць, ды ўсё
дарма,
Адметнага дасюль яшчэ няма.
Шукаю разнастайнасцi заўжды,
Ды час страчаю марна залаты,
Даўно хачу знайсцi дастатку рог,
Насустрач крок к яму зрабiць не змог.
Мэту шукаў ў нябёсах i на дне,
Ёсць поруч шчасце, ды не для мяне,
Агонь прайсцi патрэбна i ваду,
Ды я не супыняюся, iду.
На сэрцы скруха i ў душы бяда,
Калi не дасягаецца мэта,
Ды будзе горай ў сто разоў тады,
Калi ў жыццi зусiм няма мэты.
22.07.1997
2172 НЕ
АДМАЎЛЯЦЦА
Ёсць вельмi многа важных спраў ў жыццi:
Асвета i выдатная кар'ера,
Але, каб мiма шчасця не прайсцi,
У кожнай справе быць павiнна мера.
Закруцiць моцна у жыццёвы вiр,
Своечасова як не бiць трывогу,
То згубiцца зусiм арыенцiр,
Каб правiльную вызначыць дарогу.
Як справам аддаваць прыярытэт,
Каханню трэба наступiць на горла,
Пакiнуць ў справах можна значны след,
Ды шчасце чакаць будзе толькi прорва.
Адмовiцца найлепей ад ўсяго,
Ды радасна душы ад мiлавання,
Каб шчасця не згубiць ў жыццi свайго,
Не трэба адмаўляцца ад кахання.
25.07.1997
2215 ШЧАСЦЕ НЕ ЎСМIХАЕЦЦА
Пiсаў i Багушэвiч, i Купала,
Паэты паўтаралi iх ў наш час,
Што доля нешчаслiвая спаткала,
I ўсё жыццё трымаецца ля нас.
Хаця былi i iншыя паэты,
Складальнiкi хлуснi або маны,
Пiсалi песнi, вершы i куплеты,
Жыццё ў калгасах славiлi яны.
Жыла краiна цяжка ў самай справе,
Перажывалi голад i вайну,
Ў сне шчасце сустракалась цi ў уяве,
Хаця плацiлi цяжкую цану.
Мо чалавек народжаны на мукi?
Бо шчасце зрэдку заглядала к нам,
Пабачаць, хiба што, яго унукi,
Яно не усмiхаецца сынам.
11.08.1997
2221 ВЯСНОВАЕ
ЦВIЦЕННЕ
Прыйшла вясна, i зацвiлi палеткi,
Лясы, балоты, дзiўныя лугi,
Дыван цудоўны утваралi кветкi,
Вясновы час цвiцення дарагi.
Ды паднялося сонейка высока,
Сцюдзёны клаўся ранкамi туман,
То халады прыходзiлi, то спёка,
Квяцiсты спакваля згасаў дыван.
Але спазнiлась кветка пры дарозе,
Раскрыла венчык у спякотны час,
Ды зберагчысь без вiльгацi не ў змозе,
Яе пялёсткi ссыпалiся ўраз.
Цудоўнае вясновае цвiценне,
Каб не здаралась стомы i тугi,
Адчуць каб толькi шчасця зiхаценне,
Квiтнець патрэбна, як цвiтуць лугi.
12.08.1997
2232 НЕ СПАТКАЦЬ БЯДУ
Ноч чорная, бо пахмурнае неба,
I месяц не паказвае рагоў,
Ў дарозе падарожнiку быць трэба,
Але не бачна сцежак i шляхоў.
Прыемна, калi ярка свецяць зоры,
I поўны месяц шчодра лье святло,
Няма надзейней уначы апоры,
Бо бокам лiха абмiне i зло.
Мэта ў жыццi – як ноччу месяц яркi,
Каб не спаткаць нязваную бяду,
I лёс дарыць мог вабныя падаркi,
Патрэбна мець высокую мэту.
Страчаецца мэта або згасае,
Без зорак iсцi прыйдзецца ўначы,
Душа, як ў сцюжу, лёдам абмярзае,
Мэту патрэбна пiльна берагчы.
19.08.1997
2247 ПРЫЕМНАЯ
ГУЛЬНЯ
Вяршынi палка вабiлi бясконца,
Хоць па скалiстых сцежках у гарах,
Блiжэй заняць каб месца каля сонца,
Прайсцi патрэбна небяспечны шлях.
Карабкацца абрыдла на вяршынi
Без поспеху працяглы вельмi час,
Не горай жыць у сонечнай далiне,
Але пiк пакарыць iмпэт не згас.
Хоць клiча мара ў велiчнае неба,
Але, як непрыступная гара,
Самому толькi пакарыцца трэба,
Калiсьцi супакоiцца пара.
Цудоўна адчуваць, пяньку прадаўшы,
Хаця навокал – толькi мiтусня,
Шчаслiвы стаў, спакой свой адшукаўшы,
Жыццё цяпер – прыемная гульня.
7.09.1997
2270 ЯК
ПТУШКI
Як крылы для птушкi – любоў для людзей,
Душа ад кахання лятае,
У шэразе iншых жыццёвых падзей
Каханне – пара залатая.
Найлепшае ў свеце, што людзям дано
З таго, што iснуе ў прыродзе,
Ды можа стаць кволым цi знiкнуць яно,
Патрэбна з каханнем быць ў згодзе.
Ў жыццi сустракаецца безлiч маркот,
Але не пужае нiчога,
Як крылы узнялi ў цудоўны палёт,
Каханне – ва ўсiм дапамога.
Для шчасця багацця не трэба складаць,
Ўсё з часам раз'есца iржою,
А трэба пяшчотна i палка кахаць,
Узлёт адчуваць каб душою.
6.10.1997
2279
НАВАКОЛЬНЫ СВЕТ
Свет навакольны жорсткi i суровы,
Калiсьцi не згасаў к яму давер,
Бясконца ззяў ў душы ветразь пунсовы,
Ды чорным, нiбы сажа, стаў цяпер.
Нiколi не змянiць свет навакольны,
Страчаць бязглузда сiлы ў барацьбе,
Пафарбаваць ветразь свой кожны вольны,
Не свет змяняць патрэбна, а сябе.
Прыдбаць пакорнасць i адкiнуць пыху,
Адразу стане меней чарнаты,
Святлей свет навакольны будзе крыху,
Ў ветразь прамень засвецiць залаты.
Хай кпiны i нястачы церпiць цела,
Але душу каб не знiшчала гразь,
I шчасце ў ёй бясконца зiхацела,
У душы пунсовы лепей мець ветразь.
7.10.1997
2290
ПАРАЎНАННЕ
Кароткi дзень, нiбы курыны крок,
I сонейку заззяць няма нагоды,
На дрэвах жоўты лiст няшчадна змок,
Прыемнай ужо хочацца пагоды.
Але дажджы бясконцыя iдуць,
Свiнцовыя блукаюць ў небе хмары,
Душы хвiлiн цудоўных не даюць,
Высокiя прыйсцi не здатны мары.
Ды i такiм надвор'ю трэба быць,
Заўжды карысна вельмi параўнанне,
Каб шчасце ад няшчасця адразнiць,
Адмежаваць нянавiсць ад кахання.
Хай дзень кароткi, як курыны крок,
Ды, каб надвор'е добрае цанiлi,
I дождж, i холад здатны даць урок,
Каб шчасце нечакана не згубiлi.
9.10.1997
2326
ПАДСТАВА ШЧАСЦЯ
Каханне – самародак залаты,
Пяску шмат мае залатая жыла,
Не кожнага яна i не заўжды
Сваiм багаццем шчодра абдарыла.
Маленькi часам знойдзецца драбок,
Што толькi ў мiкраскоп пабачыць можна,
Звычайна пападаецца пясок,
I на душы самотна i трывожна.
Бягуць, як хвалi па вадзе, гады,
Пясчынкi ў жыле зноў перабiраю,
Бо вабiць самародак залаты,
Найбольшага з надзеяю шукаю.
Калi для шчасця даў падставу лёс,
Каханне яшчэ стукае у грудзi,
Яго абаранiць лепш ад пагроз,
Магчыма, болей iншага не будзе.
25.10.1997
2342 ЛЕПШАЯ
ПАРА
Ў жыццi якая лепшая пара:
Маленства цi юнацтва, або сталасць?
Гадоў як назбiраецца гара,
Тады зрабiць аналiз здатна старасць.
Яны патрэбны вельмi людзям ўсе,
Надаць якому часу перавагу?
Сваю нагрузку кожны час нясе,
Не выклiкае нават старасць жаху.
Не вызначыць найпрыгажэйшы час,
Бо кожны з iх для сэрца вельмi мiлы,
Агонь кахання як ў душы не згас,
Калi яно не склала свае крылы.
Найгоршая пара ў жыццi тады,
Калi на шчасце пройдзе спадзяванне,
Замiнка быць шчаслiвым – не гады,
А стан, як не хвалюе больш каханне.
2.11.1997
2385 СТАН ШЧАСЦЯ
Шчасце. Што яно? Хто
яго мае?
Дзе няшчасця праходзiць мяжа?
Той шчаслiвым сябе адчувае,
У каго весялiцца душа.
Як душа без супынкi спявае,
То i целу жыццё – нездарма,
Калi смутак душу напаўняе,
Шчасця сцiплага нават няма.
Хай для цела надмерны дастатак,
Ды, калi халадок у душы,
Непрыемнай часiны пачатак,
I пачатак нядобрай iлжы.
Лепей трэба ў душы разабрацца,
Толькi ў ёй можна шчасце шукаць,
Шчасцем стан здатны той называцца,
Як душа пачынае спяваць.
17.01.1998
2475
ПРЫГАЖУНI I ПАПЯЛУШКI
Шмат прыгажунь, к iм прыкiпаюць вочы,
I папялушак шмат сярод жанчын,
А кожны мець прыгожую ахвочы,
Не хоча непрыгожых нi адзiн.
Ды не даецца разам ўсё у рукi,
I добрая душа, i прыгажосць,
Без дабрынi чакаюць толькi мукi,
Ад iх любоў змяняецца на злосць.
Каб ад турбот не вельмi хвалявацца,
I мець заўсёды шчасце i спакой,
Лепш не цудоўным тварам любавацца,
А чулаю i добраю душой.
Хоць к прыгажуням вочы прыкiпаюць,
Ды з iмi каб пасля не гараваць,
Няхай прыгожых iншыя шукаюць,
Прыемней папялушак выбiраць.
19.03.1998
2483 ХЦIВЫ
ПОЗIРК
Змяняюць стан няўмольныя гады,
Мо толькi крок застаўся да магiлы,
Ды, як раней, душою малады,
I позiрк, як у маладосцi, хцiвы.
Калi няма натхнення ад красы,
Гады ў душы жаданне здатны сцерцi,
Наблiзiлiсь апошнiя часы,
Крок застаецца сапраўды да смерцi.
Расчаравання зведаць не прыйшлось,
Як прысак на вятры, душа не тлела,
Цудоўна, як квiтнее маладосць,
Хаця на выгляд i старое цела.
Прыемна хцiва пазiраць заўжды,
Чароўнае казаць жанчыне слова,
Каб шчасцем напаўнялiся гады,
Каханне трэба мець абавязкова.
24.03.1998
2504 ШЭРЫ
КОЛЕР
Цi болей белай фарбы у жыццi,
Цi чорнай назбiралася без меры,
Цi колераў абодвух не знайсцi,
I ёсць адзiн заўсёды – толькi шэры?
Хай чорнай фарбы будзе шмат заўжды,
Але хоць зрэдку ззяе колер белы,
Бо шэры колер – сведчанне бяды,
Ён – нiбы колас жыта недаспелы.
Каб шчасце, хоць на час, але прыйшло,
Прыемна з белым колерам спаткацца,
Бо белы – як буслiнае крыло,
Душы дазволiць ўвышыню падняцца.
Калi ў жыццi не зведаць вышынi,
Не страцiць як тады на шчасце веры?
Жахлiвыя аднолькавыя днi,
Калi бясконца колер толькi шэры.
30.03.1998
2506 МАЯ
РАДЗIМА
Не хачу адрывацца ад роднай зямлi,
Маё сэрца з ёй моцна зраслося,
Хоць шляхi мяне ўбок ад яе адвялi,
Ды вярнуцца цяпер удалося.
Тут калiсьцi сцяжынкi дзяцiнства прайшлi,
Па каханай тут сэрца балела,
I юнацкiя светлыя мары былi,
Бо ад шчасця душа зiхацела.
Як матуля, патрэбна Айчыны зямля,
Ад яе на душы асалода,
Ды iначай складалася доля мая,
Бо такою ў той час была мода.
Нам радзiмаю быў ўвесь Савецкi Саюз,
Так дарэмна было спадзявацца.
Беларусь – мне Радзiма, а я – беларус,
Як ад роднай зямлi адрывацца?
31.03.1998
2531
НЕТРЫВАЛАЕ ШЧАСЦЕ
Шчаслiвае, бясхмарнае каханне
Ў раманах нават нельга адшукаць,
Прыдбаць такое – палкае жаданне,
Ды шчасце вельмi цяжка зберагаць.
Агонь ў душы мiнае за iмгненне,
А потым i не тлее, не гарыць,
Пачуцце знiкне, нiбы летуценне,
Душа пасля ад роспачы балiць.
Шчаслiвае каханне толькi ў мары
Цi завiтае часам у кiно,
Адразу шчасце бачнае на твары,
Не можа прыхавана быць яно.
Ды на аблiччы зрэдку шчасце ззяе,
Часцей – адзнака смутку i бяды,
Бо шчасце нетрывалае знiкае,
А хочацца каханне мець заўжды.
11.04.1998
2534 СЯБРЫ
Хаця на выгляд i стары,
Душа затое маладая,
Даўно спускаюся з гары,
Пара пакуль што залатая.
Хоць срэбра скронi замяло,
Ды ў сэрцы зiхацiць жаданне,
Бо, пэўна, часу не прыйшло,
Мiнулым стала каб каханне.
Як полымя гарыць ў душы,
На ўзрост кiваць яшчэ не трэба,
Бо для яго няма мяжы,
Калi душа ўзлятае ў неба.
Няхай сабе iду з гары,
Ды вышынi не забываю,
З каханем надалей сябры,
I назаўсёды, адчуваю.
11.04.1998
2564
ВIРТУАЛЬНАЕ ШЧАСЦЕ
Нечакана думкi наплываюць,
Не угнацца хуткаму каню,
I адразу крылы адрастаюць,
Несцi каб мяне ўдалечыню.
Хай не вельмi вабная рэальнасць,
Хай не надта добрае жыццё,
Ды пякельна клiча вiртуальнасць,
Хоць яна – падман i небыццё.
Сэрца налiвае асалода,
I цяжар знiкае на душы,
Шчасце адчуваць прыйдзе нагода,
Думкi прабягаюць без мяжы.
Хай рэальнасць не заўжды ласкава,
Шмат недасягальнага ў жыццi,
Шчасце, калi думка завiтала,
Можна ў вiртуальнасцi знайсцi.
24.04.1998
2616 ВОСЬ
ШЧАСЦЯ
Каханне i зямная вось,
Вачамi iх зусiм не бачна,
Але, каму кахаць прыйшлось
Пацвердзяць, што каханне значна.
Яно – галоўнае ў жыццi,
Бо з iм ажыццявiцца мара,
Бо шчасця лепей не знайсцi,
Яно – як вось зямнога шара.
Усе жадаюць мець яго,
Каханне – дапамога справе,
Яно найдаражэй ўсяго
Ў сапраўднасцi, а не ў уяве.
Як толькi хораша жылось,
Каханню трэба быць удзячным,
Заўжды каханне – шчасця вось,
Здаецца хоць зусiм нябачным.
14.05.1998
2634 ДВА
КРЫЛЫ
Быць аднаму шчаслiвым немажлiва,
Бо шчасце – як птушынае крыло,
Калi адно – апусцiцца тужлiва,
Iмкненне зведаць вышыню прайшло.
Для птушкi два крылы заўсёды трэба,
Бо з iмi не спаткаецца маркот,
Без клопату узняцца можна ў неба,
Прыемным будзе у блакiт палёт.
Калi адзiн – няшчасны, як падранак,
Хоць рану ад вачэй прыкрые пух,
Сустрэнецца цудоўны шчасця ранак,
Калi ў адно складзецца шчасце з двух.
Тады няма для шчасця перашкоды
У вышыню ляцець, як журавы,
З птушынай шчасце вынiкла пароды,
Яму патрэбны толькi два крылы.
29.05.1998
2667 ЦIКАВАЕ
ЖЫЦЦЁ
Хто хоча толькi ў воблаках лунаць,
Каму заўсёды хочацца спакою,
Але ў жыццi, каб радасць атрымаць,
Абавязкова трэба песцiць мрою.
Бо мроя здатна ўзгадаваць мэту,
I сэнс жыцця яна адкрыць у змозе,
Надзею даць i адхiлiць бяду,
I ўпэўненасць у выбранай дарозе.
Няхай ажыццявiцца цяжка ёй,
Хай не дайду к сваёй мэце нiколi,
Прыемны адчуваю неспакой,
Цудоўнае натхненне ад патолi.
Жыццё каб не здавалася журбой,
Было сэнсоўным i заўжды цiкавым,
Няспынна мець патрэбна шэраг мрой,
I шчасце будзе доўгiм i трывалым.
29.06.1998
2695 КРАСА I ШЧАСЦЕ
Цi ёсць каханы у цябе
Або краса дарэмна гiне?
Цi з доляй горкай ў барацьбе
I сэрца паступава стыне?
Ты годна мора шчасця мець,
А цi яно цябе спаткала?
Прыемна на красу глядзець,
Такiх прыгожых вельмi мала.
Заўжды там шчасце, дзе краса,
Або яно хутчэй знiкае,
Нiбы срабрыстая раса,
Як сонца моцна прыпякае?
Ды сум у позiрку тваiм,
I абыякавасць, i стома,
Ты размiнулась, пэўна, з iм,
Цi стрэнеш шчасце, невядома.
22.07.1998
2715 ЯК
ЖЫЦЬ?
Прыемна, як здаровы i багаты,
Зусiм няма чаго ў жыццi тужыць,
Такi да гора iншых глухаваты.
А беднаму i хвораму як жыць?
Цудоўна, як прыгожы i прывабны,
Усе ў жыццi адкрытыя шляхi,
Як непрыгожы, ды не вельмi зграбны,
Душа балiць i плача ад тугi.
Нiколi не спаткаць расчараванне,
Заўжды вышэйшы можна сэнс знайсцi,
Калi ў душы пяшчотнае каханне,
Шчаслiвы лёс сустрэнецца ў жыццi.
Найлепей, як багаты i здаровы,
Шчаслiўчыкам зайздросцяць нездарма,
Ды лёс спаткае жорсткi i суровы,
Калi кахання ўзнёслага няма.
2.08.1998
2728 САГРЭЦЬ
УСМЕШКАЮ
Калi ёсць настрой i не згасла змога,
То пад жыццёвым прэсам не журысь,
Мне не патрэбна ад цябе нiчога,
Пяшчотна i лагодна усмiхнiсь.
Цудоўна твар ўпрыгожвае усмешка,
Таму люблю яе я нездарма,
Яна заўжды – к людскому сэрцу сцежка,
Другiх шляхоў амаль зусiм няма.
Ты усмiхнiсь, нiчога не здарыцца,
А толькi стане на душы святлей,
Няхай усмешка больш не паўтарыцца,
Ды ад святла на сэрцы весялей.
Усмешка шчыра дорыць шчасця трохi,
Прыемна мне такi дарунак мець,
Хай нашы разыходзяцца дарогi,
Душу усмешкай хочацца сагрэць.
12.08.1998
2811 ЖАНОЧЫ
ЛЁС
Жаночы лёс – як быццам латарэя:
Цi мора шчасця, цi рака бяды,
Адных бясконца вабна сонца грэе,
Другiм шанс дорыць толькi
халады.
Чым болей выбар, меней верагоднасць,
Што лёс гатуе радасць для душы,
Бо хочацца сустрэць высокароднасць,
Жаданню шчасце мець няма мяжы.
Але схавалась дзесьцi шчасця мора,
Знайсцi няпроста самы лепшы лёс,
Вялiкая рака пакут i гора
Яшчэ паўней становiцца ад слёз.
Хто выбраць долю лепшую не ўмее,
На лёс не вельмi трэба наракаць,
Жаночы лёс – заўсёды латарэя:
Тым шчасце, хто лепш здатны выбiраць.
13.10.1998
2814 ЧАС
Для кожнай справы свой патрэбны час,
Але iснуе пэўная умова,
Каб ад тугi запал ў душы не згас,
Павiнен час прыйсцi своечасова.
Калi дакладных змен часоў няма,
А прыйдзе час запозна цi зарана,
То спадзявацца шчасце мець дарма,
Складаецца жыццё заўжды пагана.
З часоў бiблейскiх ведалi пра час,
Калi збiраць i раскiдаць каменне,
Ды час дае урокi кожны раз,
Як падвядзе у выбары уменне.
Калi дакладна зменяцца часы,
Працяглым будзе шчасце i нязгасным,
Як не – ў жыццi не стрэнецца красы,
Зрабiць час можа шчасным i няшчасным.
15.10.1998
2855 СВЕТЛАЯ
МЭТА
Няма святлей i радасней мэты
I болей патаемнага жадання,
Каханы побач быў каб назаўжды,
Нiколi не сканчалася каханне.
Ўсё без кахання шэрае вакол,
Нiшто каханне замянiць не здатна,
Пяшчота на душы ад цёплых слоў,
З каханнем па жыццi iсцi выдатна.
Каханне ўпарта трэба будаваць,
Каб не пазнаць ў жыццi няшчаснай долi,
Калi яго бяздумна руйнаваць,
Каханне не ўтрымаецца нiколi.
Калi няма каханага – бяда,
Да шчасця, як да зорачак, далёка,
Каб стала явай светлая мэта,
Ёй трэба даражыць, як зрэнкай вока.
2.12.1998
2862
САПРАЎДНЫ СТАРТ
Без крыл ўзляцець не ўдасца на падкрылку,
Не трэба поспеху чакаць,
Ў жыццi зрабiла цяжкую памылку:
Не навучылася кахаць.
Каханне па кавалках раздавала,
Як першакрасавiцкi жарт,
Ды засталось яго зусiм замала,
Калi прыйшоў сапраўдны старт.
Пачалася суровая навала,
Яе памылкi прывялi,
Дарэмна палац шчасця будавала,
Бо ўжо падмуркi пагнiлi.
Калi б ў мяне спачатку былi веды,
Магла б памылак пазбягаць,
Нiколi б шчасце не кранулi беды,
Бо шчасце ўзнёслае – кахаць.
13.12.1998
2881
ЦУДАДЗЕЙНЫ КОМПАС
Каханне – компас надта цудадзейны,
Яго, як зрэнку вока, берагу,
Яно пракласцi здатна курс надзейны,
Не збiцца каб з жыццёвага шляху.
Хто не кахае – па жыццi блукае,
Заўжды незадаволены сабой,
Расчараванне сэрца напаўняе
Аж цераз край тугою i журбой.
Без компаса заўсёды невядома,
Якi кiрунак выбраць, каб iсцi,
Куды не подзеш, там чакае стома,
Няма мэты i сэнсу у жыццi.
Калi душа у прыцемках блукае,
Бясконца цяжка ад пакут балiць,
Хто цудадзейны компас адшукае,
Той здатны шчасце вабнае здабыць.
24.12.1998
2917 ЖАДАНЫ
ЧАС
Прамень надзеi у патрэбны час
Даць здатны сэрцу радасць i натхненне,
Ён даражэй, чым лепшая з украс,
Змяняе настрой у адно iмгненне.
Прамень з'явiўся – сонейка ўзыдзе,
Забыць магчыма i тугу, i скруху,
Бо месца не знаходзiцца бядзе,
Прамень – падстава для уздыму духу.
З плячэй звалiлась цяжкая гара,
Вялiкая i важная падзея,
Пачалася жаданая пара,
Паходняй засвяцiлася надзея.
Зазiхацеў прамень у цемры ўраз,
Як добры цуд, як першае каханне,
Прыйшоў жаданы i адказны час,
Як нагарода за маё чаканне.
8.01.1999
2920 МАРНАЯ
МЭТА
Прыемна мець высокую пасаду,
I грошай столькi, што не падлiчыць,
Багацце дасць бязмежную уладу,
Ды шчасця нельга за яго купiць.
Жанчыны палка ўласнiкаў кахаюць,
Такая надта штучная любоў,
Сябры багатых для сябе шукаюць,
Ды роспач ад жанчын i ад сяброў.
Багатыя заўсёды на прыкмеце,
Бо здатны даць уцехi без мяжы,
Ды шчасце iх блукае дзесьцi ў свеце,
I пустата схавалася ў душы.
Калi ў душы адно заўсёды крэда,
Каб назапасiць, а пасля – яшчэ,
То выявiцца з часам марнай мэта,
I сорам за шлях пройдзены пячэ.
8.01.1999
3031 ТРЫ ШЛЯХI
На ростанях сустрэлiсь тры шляхi:
Шлях першы быў амаль святы – свабода,
Цудоўны шлях сяброўства быў другi,
I ў шлях кахання клiкала прырода.
Душу бясконца вабiў першы шлях –
Абсяг бязмежны i прастора неба,
Цудоўны, нiбы казка, яго гмах.
Ды без кахання воля каму трэба?
Сяброўства шлях прыемны без мяжы,
Iсцi па iм – нязгаснае жаданне,
Але мiлей прыйшоўся для душы
Бясконцы шлях адданага кахання.
28.02.1999
3091 НЕ
АДШУКАЦЬ
Ў здаровым целе – дух здаровы,
Ды гэты дух не адшукаць,
Калi ўжо пра каханне словы
Не здатны болей вымаўляць.
Каханне, як здароўе, трэба,
Ў жыццi каб радасць адчуваць,
Духоўную скарынку хлеба,
Як вока, трэба зберагаць.
Бо шчасця не сустрэць нiколi,
Як не навучышся кахаць,
Шукай яго, як ветру ў полi,
Але ужо не адшукаць.
5.04.1999
3144
IНТЭЛЕКТ
Украсцi можна штосьцi цi набыць,
Або зрабiць сабе па спецпраекту,
Але ёсць тое, нельга што купiць,
За золата не купiш iнтэлекту.
Калi анёл не зачапiў крылом,
А толькi д'ябал слаў свае праклёны,
Не дапаможа нават i дыплом,
Хаця не сiнi будзе, а чырвоны.
Няхай для цела вельмi цяжкi шлях,
Але душа iдзе заўжды праспектам,
Затое ззяюць зорачкi ў вачах,
Калi не абдзялiў Бог iнтэлектам.
30.04.1999
3194 ХОРАША З ВЯСНОЮ
Хоць восень на двары – ў душы вясна,
Цудоўны настрой доўжыцца бясконца,
Гучыць ўвесь час мажорная струна,
I ззяе, як вясной, ў блакiце сонца.
Прыемна мець вясну ў душы заўжды,
Калi няма сезонаў чаргавання,
Вясна усталявалась на гады,
Здарылась так ад палкага кахання.
Калi зусiм пяшчотнасцi няма,
То доля будзе кепскаю i злою,
Ў душы жыве халодная зiма.
Як хораша бясконца быць з вясною!
22.05.1999
3211 ДЗЕВЯТЫ
ВАЛ
Шчасце вельмi падобна на хвалi,
Бо аднолькавы надта iх стыль:
Вал дзевяты часамi ўтваралi
Цi пакорлiва клалiся ў штыль.
Сонца ззяе, блакiтнае неба,
Ў прамянях аж iскрыцца вада,
Нават ветру для шчасця не трэба,
Бо няпрошанай прыйдзе бяда.
Шчасцю добрая трэба пагода,
Каб надзейна трымаць за штурвал,
Бо ад буры здараецца шкода,
I дзевяты накоцiцца вал.
4.06.1999
3246 ЖЫЦЦЁВЫ ПУЦЬ
Калi жыццёвы пуць заўжды ў парадку,
Трымае моцна шчасце за руку,
Бяда, зрабiць як трэба перасадку,
I драма – апынуцца ў тупiку.
Прыемна заспяваюць песню рэйкi,
Калi на ўсiх парах iдзе цягнiк,
Ад перасадкi сум кранае нейкi,
I цяжкi боль душы дае тупiк.
Цудоўна, як не будзе перасадкi,
I не сустрэне драма тупiкоў,
Пуць мець хачу, нiбы люстэрка, гладкi,
Няхай спяваюць рэйкi пра любоў.
21.06.1999
3317
ХРЫЗАНТЭМЫ КВIТНЕЮЦЬ
Мой ураджай прынеслi ўжо палеткi,
Нi пошукаў няма, анi дылем,
Асеннiя цяпер збiраю кветкi,
Прыйшла пара цудоўных хрызантэм.
Больш не сустрэну колер руж пунсовы,
Ды белы колер, колер хараства,
Яшчэ даць здатны падарунак новы,
Закруцiцца ад шчасця галава.
Хоць ззаду хваляваннi i праблемы,
Наперадзе зiмовы толькi час,
Але, пакуль квiтнеюць хрызантэмы,
Запал ў маёй душы яшчэ не згас.
3.08.1999
3344 ПАДКОВА
ШЧАСЦЯ
Як конская знаходзiцца падкова,
Не трэба шчасця нейкага чакаць,
Яно заўжды прыйдзе абавязкова,
Калi яго упарта будаваць.
Ды шчасце цяжка збудаваць трывалым,
Не трэба нават моцны ураган,
Бо разбурыцца можа ветрам малым,
Як гэты вецер – здрада i падман.
Для шчасця трэба добрыя умовы,
Было каб чыстым, нiбы палатно,
Ад выпадкова знойдзенай падковы
Не стане больш прывабнае яно.
23.08.1999
3389
ГIСТОРЫЯ КАХАННЯ
Жыццё людзей – гiсторыя кахання,
Як летапiс мiнулых ўжо часоў,
Каму прыйшло адно расчараванне,
А хтосьцi шчасце сталае знайшоў.
Бо у каханнi – нiбы у дзяржавы,
Прыемных i паскудных шмат дарог,
Адны нiколi не iшлi да славы,
Былi другiя шляхам перамог.
А можна нават збоку апынуцца,
Не напiсаць гiсторыю сваю,
Ды лепей след пакiнуць свой iмкнуцца,
Казаць заўжды з пяшчотаю: «Люблю».
23.09.1999
3444 ТРЭБА
КАХАЦЬ
Усё рабiць пагана пад прымусам,
Цудоўна, калi праца ад душы,
Прыгнёт прыцiсне вельмi моцным грузам,
А радасць працы – шчасце без мяжы.
Ва ўсiм прыемна мець заўжды свабоду,
Каб не было бязглуздай барацьбы,
Бо атрымаць магчыма толькi шкоду,
Калi рабiць ўсе справы, як рабы.
Каб атрымаць сапраўды асалоду,
I шчасця каб жаданага чакаць,
У вынiку была каб слодыч мёду,
Пяшчотна трэба ўсёй душой кахаць.
9.11.1999
3627 НАРОЖНЫ
КАМЕНЬ
Аб шчасцi мара ў кожнага жыве,
Каб адшукаць яго, мар вельмi мала,
Бо само шчасце ў рукi не плыве,
Павiнна быць вагомая падстава:
Агульначалавечая мараль.
Хто камень не заклаў яе нарожны,
У ветразi пунсовыя, на жаль,
Не дзьме нiколi вецер спадарожны.
Калi маралi ўзвышанай няма,
Чакае лёс i горкi, i трывожны,
К таму прыходзiць шчасце нездарма,
З дзяцiнства камень хто заклаў нарожны.
12.02.2000
3650 СТАРЫЯ
ПРАВIЛЫ
Невырашальную задачу
Жыццё нязрэдку задае,
Смяецца можа, не iначай,
Няма адказу на яе.
На першы погляд так здаецца,
Што не рашаецца, хоць плач,
Калi дакладна прыглядзецца,
Няма зусiм такiх задач.
Каб вынiк атрымаць выдатны,
I ад вузлоў ачысцiць нiць,
Старыя правiлы няздатны,
Карэнна трэба iх змянiць.
20.02.2000
3653
ШЧАСЛIВЫ ВЕРАБЕЙ
Арол драпежны распускае крылы,
Ахвяру каб схапiць у кiпцюры,
Палёт яго магутны ды iмклiвы,
Гняздо у стромкiх скалах на гары.
А верабей пад нiзкаю страхою
Зрабiў гняздо, завёў сабе сям'ю,
Ён шчасце адчувае ад спакою,
I долю толькi дзякуе сваю.
Каб шчасце мець, зусiм не трэба скалы
I велiчнасць драпежнiкаў арлоў,
Шчаслiвы верабей, хаця i малы,
Бо сэрца грэе у яго любоў.
22.02.2000
3660 ШЫРЫНЯ I ГЛЫБIНЯ
Здаецца, поруч здрада i падман,
Каму падаркаў гэтакiх не трэба,
Скiроўваюць свой шлях за акiян,
Знайсцi каб шчасце большае, чым неба.
Жадаюць ўтаймаваць сваю душу,
Здаецца: тут бяда вакол i
гора,
Iмкнуцца ў мройны вырай за мяжу,
Глыбокiм шчасце каб было, як мора.
Але там толькi неба шырыня,
I ў моры будзе глыбiня жаданай,
Як па жыццi, хай цяжкаму, штодня
Iдзеш з Радзiмай любай i каханай.
23.02.2000
3690
НАДЗЕЙНЫ ТЫЛ
Атака поспех дасць заўжды малы,
Не будзе як падтрымкi хаця трохi,
Надзейныя i моцныя тылы –
Бясспрэчная умова перамогi.
Бо вельмi хутка сядзе бойкi пыл,
Ды як на вышынi замацавацца?
Калi слабы i ненадзейны тыл,
Не трэба трацiць сiлы i змагацца.
Душа iмклiва можа рвацца ў бой,
I ёй не перашкодзiць хваляванне,
Бо моцны тыл дае заўжды спакой,
Надзейны тыл – пяшчотнае каханне.
11.03.2000
3720 ЗАЛАТОЕ
МАЛЕНСТВА
Ў лясы дзяцiнства ў думках я прыходжу,
Цi рыбу вудай у Сажы лаўлю,
I на душы становiцца прыгожа,
Я родны край усё жыццё люблю.
Цi па малiну часам завiтаю,
Люблю збiраць сунiцы i грыбы,
Ад успамiнаў ўзнёсласць адчуваю,
Яны душу ратуюць ад журбы.
Даўно прайшло маленства залатое,
Ды не забыць нiяк яго красы,
Бясконца думцы ўдзячны я за тое,
На рэчку што прыводзiць i ў лясы.
23.03.2000
3741 АДЗIНЫ
ВАРЫЯНТ
Заўжды патрэбны мудры падыход,
Ўсяму свой час i iнструмент адметны,
Тады зусiм не будзе перашкод,
Або уплыў iх будзе непрыметны.
Калi ўпрэгчы замест каня быка,
Не праца будзе, а адна маркота,
Ёсць справы, што не зробiць талака,
Бо ў iх патрэбна ласка i пяшчота.
Прывабнага не замянiць другiм,
Заўсёды марным будзе спадзяванне
Знайсцi хаця б часцiнку шчасця з iм,
Адзiн iснуе варыянт – каханне.
29.03.2000
3746 КРЫЛЫ
ШЧАСЦЯ
Падняць ў нябёсы здатны самалёт,
Цудоўней усяго палёту чары,
Ды для душы прыемней той палёт,
Якi праходзiць ў запаветнай мары.
Без моцных крыл у марах не лятаць,
Бо марнае такое спадзяванне,
Патрэбна крылы, як ў арла, прыдбаць,
А iх дае натхненне ад кахання.
Душа, як птушка, здатна узлятаць
I пакарыць любую перашкоду,
Ды крылы трэба у душы шукаць,
Каб атрымаць ад шчасця асалоду.
1.04.2000
3752 ЗДАЛЁК I ЗБЛIЗКУ
Шчаслiвымi здаюцца ўсе здалёк,
Мяркуецца – зусiм няма дылемы,
Няшчасны лёс знаходзiцца што крок,
Бо ёсць невырашальныя праблемы.
Такiя ёсць, што могуць пачакаць,
Цi нават не спатрэбяцца нiколi,
Але, калi няма каго кахаць,
То не сустрэць нiяк шчаслiвай долi.
Здалёк заўжды шчаслiвыя усе,
Але падводзiць не патрэбна рыску,
Бо шчасце радасць у душу нясе,
Калi яго выразна бачна зблiзку.
3.04.2000
3784 УПЛЫЎ
Калi бясконца побач прыгажосць,
Дае уплыў вялiкi яе дзiва,
Красу спаткаць каму ў жыццi прыйшлось,
Самому прыгажэйшым стаць мажлiва.
Чаруе, нiбы казка, маладосць,
Хоць скронi сталi ўжо даўно сiвыя,
Ды сiвiзна – зусiм нязваны госць,
Бо зноў душа i сэрца маладыя.
Калi прыйдзе прыгожая вясна,
I маладое прынясе жаданне,
То закранае i душу яна,
Каб ў сэрцы разгарэлася каханне.
22.04.2000
3958 ЯК
ЗОРАЧКI
На скронях ўжо садоў вясновых пена,
Ды вочы – як ў мiнулыя гады,
Бо з радасцю адзначаць неадменна
Красуню доўганогую заўжды.
Чаму красы прырода не дадала?
Сярод прыгожых кветак дрэў i траў
Красы жаночай незвычайна мала,
Таму яе мой позiрк адзначаў.
Каб прыгажосць звычайнаю не стала,
Каб быў прыкметны ад яе уплыў,
Яе таму прырода раскiдала,
Як зорачкi на чорны небасхiл.
13.07.2000
4031
ВЫШЭЙШАЕ ШЧАСЦЕ
Сама радасць ў жыццi не прыходзiць,
Яе трэба самому стварыць,
Заўжды справу такую знаходзiць,
Каб цiкавасць сабе падарыць.
А калi нешта вельмi цiкава,
Шчасце можна спантанна прыдбаць,
Ды вышэйшага шчасця праява:
Быць каханым i палка кахаць.
30.07.2000
4054 НIБЫ
ДЫМ
Лiшняга нiколi не бывае,
I знiкае хутка, нiбы дым,
Шчасце сiняй птушкай адлятае,
Ад адных спяшаецца к другiм.
Бо яго у свеце надта мала,
Не хапае ўволю шчасця ўсiм,
Моцна не трымаецца трывала,
Без слядоў знiкае, нiбы дым.
5.08.2000
4227 НЕ ХЛЕБАМ АДЗIНЫМ
Узлятаюць птушкi ў неба,
Там блакiт i аблачыны,
На зямлi хапае хлеба,
Ды не вабiць хлеб адзiны.
Неабсяжная свабода,
Адчуванне дзiўнай волi
Заўжды трэба для народа,
Каб жыць ў шчасцi i патолi.
24.09.2000
4228 ПЛАТА ЗА ШЧАСЦЕ
Здараюцца снягi i навальнiцы,
Цi спёка дакучае, цi мароз,
Засохнуць могуць чыстыя крынiцы,
Ў жыццi заўжды чакае шмат пагроз.
Хаця душу ласкава песцiць сонца,
I хочацца заўсёды ў шчасцi жыць,
Ды радасць ў сэрцы нельга мець бясконца,
За шчасце горам трэба заплацiць.
24.09.2000
4258 ШЛЯХ ДА ШЧАСЦЯ
Нялёгкiя для выбару шляхi,
Бо кожны з iх сваёй красою вабiць,
Цi першы лепей, цi шырэй другi,
На цяжкую памылку можна трапiць.
Цудоўна, калi шлях адзiн заўжды,
I нельга на другi нiяк папасцi,
Праз ўсё жыццё гасцiнец залаты
Без роспачы ў душы вядзе да шчасця.
29.09.2000
4301 ДОБРАЯ
ДУША
Вялi гаворку агрэст i шыпшына,
Чый выгляд лепей, чый прыемней смак,
Спытала iх чырвоная калiна:
«Сярод калючак вас збiраюць як?»
Красы, каб пакахалi, вельмi мала,
Калючкi могуць утварыць мяжу,
Каб шчасце на шляху жыцця спаткала,
Мець трэба яшчэ добрую душу.
10.10.2000
4317 РОДНАЯ
ДУША
Даўно мiнуў час дзiўнай маладосцi,
Ў жыццi былi снягi, дажджы, iмжа,
Прыемна, як цябе чакае хтосьцi,
Як ёсць на свеце родная душа.
Калi адзiн, то на душы маркота,
Хоць сонца ззяе i блакiт вакол,
Бо дакучае сэрцу адзiнота,
Лякарства ад яе адно – любоў.
14.10.2000
4369 ЗДАЕЦЦА
Як быццам адбываецца мана,
Ў сапраўднасцi здаецца толькi гэта.
Чаму заўжды кароткая вясна,
Нядоўгае прыветлiвае лета,
Працяглыя асеннiя iмжы,
Зiма амаль што цягнецца бясконца?
Спаткаць каб шчасце, трэба для душы
Цяпла удосталь мець i ззяння сонца.
23.10.2000
4393
НЕТРЫВАЛАЕ ШЧАСЦЕ
Здаецца, шчасце iншы п'е што крок,
А у цябе яно яшчэ блукае,
Як толькi зрэдку назiраць здалёк.
Свайго няшчасця кожнаму хапае,
Бо шчасце нетрывалае, як дым,
Вясной кахаем, радуемся лету,
Ды прыйдуць восень i зiма затым,
I шчасце пойдзе вандраваць па свету.
27.10.2000
4429 ПРАМЕНI
СОНЦА
Прыемна ў святле сонечным купацца,
Не свецiць сонца шчасця кожны дзень,
Прыходзiцца упарта намагацца
Здабыць хаця б адзiн яго прамень.
Вясёлкаю бясконца шчасце ззяе,
Ў душы, наогул, не бывае хмар,
Калi яна каханне сустракае,
Заўжды ў праменях сонца светлы твар.
1.11.2000
4516
ПАВЕТРАНЫЯ ЗАМКI
Прыемна будаваць лядовы замак
З брыльянтамi ў аправе залатой,
Ды кепскі у жыццi такі напрамак,
Бо ад цяпла збягае лёд вадой.
Як выйсцi за дазволеныя рамкi,
Не расквiтнее шчасце без мяжы,
Лепш будаваць паветраныя замкi,
Каб мець заўжды узнёсласць у душы.
12.11.2000
4520 ГАРЭЗА
Гарэзам не указы забарона,
Стрымацца не жадала ад уцех,
Праз ўсё жыццё, як чорная заслона,
Iдзе за мною маладосцi грэх.
Бясконца замiнаюць моцна хмары,
Нiяк не рассуваецца iмжа,
Зусiм аб шчасцi разбурылiсь мары,
Для шчасця трэба чыстая душа.
12.11.2000
4839
ЗМАГАННЕ ЗА ШЧАСЦЕ
Я шчасце здабываю ў барацьбе,
Каб не рабiць спазнелыя дакоры,
Знаходжу добры човен для сябе,
Каб мець бяспеку у жыццёвым моры.
Бязглузда толькi марыць i чакаць,
Пакорлiва прад доляю схiляцца,
Каб хораша смяяцца i кахаць,
Раней за шчасце трэба пазмагацца.
31.12.2000
4862 ДАРОГА ДА ШЧАСЦЯ
Заўсёды смоўж хаваецца ў браню,
Пазбегнуць раны каб цi нават смерцi,
Хоць iншых фiласофiю цаню,
Бранёй са шчасця боль тугi не сцерцi.
Падман – не абарона ад тугi,
Падман не iншых, а сябе самога,
Як здатны боль душы забраць другi,
Да шчасця зноў адкрыецца дарога.
3.01.2001
4863 БОЛЬ
ДУШЫ
Ўсё на свеце бясконца адносна,
Як спаткаецца мора бяды,
Боль ў душы дакучае нязносна,
Меншы боль будзе шчасцем заўжды.
Каб сапраўды мець толькi патолю,
Каб вадой з душы збеглi снягi,
Душу трэба ачысцiць ад болю,
I мець радасць на месцы тугi.
3.01.2001
4902 АПОШНIЯ
КРОКI
Заўжды калiсьцi скончыцца дарога,
К мэце адкрые шлях апошнi крок,
I разам з iм
сканчаецца трывога,
Цi iншая прыходзiць незнарок.
Вакол блакiт i белыя аблокi,
I сонца ззяе весела з нябёс,
Апошнiя прыносяць шчасце крокi,
Спаткаецца калi бясхмарны лёс.
10.01.2001
4914 ЦЯЖКI
ВЫБАР
Калi дарога разбягаецца на дзве,
Не ведаеш, дзе знойдзеш асалоду,
Дзе бура стогне, дзе ласкавы ветрык дзьме,
Дзе нiшчыць лёс, дае дзе нагароду.
Бо цяжкi выбар, як шляхоў занадта шмат,
Прыемней значна, як адна дарога,
Бо цяжкi выбар шчасце можа даць наўрад,
I ад яго ў душы гучыць трывога.
11.01.2001
4916 ПРОМНI ШЧАСЦЯ
Сагрэла сонца ласкаю зямлю,
I непагадзi – нiбы не бывала,
Праменьчык шчасця скураю
лаўлю,
Ў душы маркота доўгi час трывала.
Мурлыкае душа, як кацяня,
Бо ззаду цяжкi боль расчаравання,
Бо промнi шчасця ззяюць мне штодня,
Iх дорыць шчодра сонейка кахання.
12.01.2001
4936
ТРЫВОЖНАЕ ШЧАСЦЕ
Вочы шчасця туман затуляе,
Забываюць заўжды незнарок,
Што наперадзе прорва чакае,
I адзiн да яе толькi крок.
Калi шчасця праз меру багата,
То не чутна i гучных трывог,
Замiнае пачуць праўду вата,
А чакае шмат цяжкiх дарог.
15.01.2001
5013 ГУЛЛIВЫ
ЗАЙЧЫК
Душу студзiў занадта доўга цень,
Былых пачуццяў пачалась праверка,
Бо ззяе, нiбы сонечны прамень,
Гуллiвы зайчык нейчага люстэрка.
27.01.2001
5023 ШЛЯХ ДА
ШЧАСЦЯ
Упарта шукаю да шчасця свой шлях,
Iду праз лясы i балоты,
Ды шчасце, напэўна, жыве на гарах,
А дол – без любвi i пяшчоты.
30.01.2001
5052 ВЯЛIКАЯ
МЭТА
Кветка распусцiлась пры дарозе,
Вiльгацi няма i пыл вакол,
Ды не расквiтнець яна не ў
змозе,
Бо мэта вялiкая – любоў.
4.02.2001
5066
ЗДАВАЛАСЬ
Травiнка расла на сыпучым пяску,
Здавалась няшчаснай i кволай,
Але не хадзiлi касцы за раку,
Каб ёй зрабiць долю суровай.
6.02.2001
5090
НЕДАЛЁКI ЕЛЬНIК
Цудоўны i прыгожы лес высокi,
Ды ў iм заўжды магчыма заблукаць.
Мо лепей выбраць ельнiк недалёкi,
Ад водару каб шчасце атрымаць?
9.02.2001
5121 ЦЯГНIКI
Пранеслiся гады, як цягнiкi,
I з радасцi груз везлi, i з напасцi,
Але яшчэ дагэтуль нiякi
Супынкi не сустрэў пад назвай «Шчасце».
16.02.2001
5124 ВЫСОКI
ПАЛЁТ
Сонца ласкавае ззяе заўжды,
Як палёт вельмi высокi,
Бо на шляху нi бяды, нi нуды,
Не замiнаюць аблокi.
17.02.2001
5125 У
ЛЕТУЦЕННЯХ
Лячу ў летуценнях бясконца,
Бо iх удалось зберагчы,
Мне ўдзень усмiхаецца сонца,
I зорачкi свецяць ўначы.
17.02.2001
5163 СПАКУСА
Спакусы. Іх безлiч ў жыццi,
Бясконца мiж iмi блуканне,
Ды каб асалоду знайсцi,
Адну трэба выбраць – каханне.
22.02.2001
5171 ЦУД У
ДУШЫ
Часам патрэбна душы навальнiца,
Каб змыць шэры пыл, чорны бруд,
Ў вынiку шчасце вясёлкай iскрыцца,
Ў душы адбываецца цуд.
23.02.2001
5178 ДБАЙНЫ
КОМПАС
Каханне – дбайны компас у жыццi,
Каб аптымальны вызначыць напрамак,
Ўсё роўна, без яго куды iсцi,
Бо на шляху калдобiн шмат i ямак.
24.02.2001
5190 КВЕТКА
ШЧАСЦЯ
Кветку шчасця я шукала ў лузе,
Ў лесе, ў полi бегла па мяжы,
Але падказаў з буслянкi бусел:
«Шчасце трэба будаваць ў душы.»
26.02.2001
5215 ДЗЕВЯТЫ
ВАЛ
Пачуццяў у душы – як хваль у бурным моры,
Але мацней усiх дзевяты вал,
Хвалюе моцна вельмi ў радасцi i горы,
Ды лепш, каб ён ў каханнi накрываў.
2.03.2001
5240 КАВАЛАК
ШЧАСЦЯ
Вiруе ў сэрцы толькi неспакой,
Бо шчасце не ўдаецца здабыць цалкам,
Ўжо дацягнулась да яго рукой,
Схапiла, не здаволiлась кавалкам.
6.03.2001
5271 ЦУД
За шчасцем бясконца iдзе паляванне,
Здараецца часам i цуд,
Удасца дакладна уцэлiць ў каханне,
Душу каб пазбавiць пакут.
12.03.2001
5273
ВЯСНОВАЯ ПЯШЧОТА
Снягi насыпалi бясконца сумёты,
Вясною расталi усе,
Цяпер ад вясновай цудоўнай пяшчоты
Мяне лёс па плынi нясе.
12.03.2001
5293 РУЖЫ
ПАЭЗII
Ў юнацтве сонца грэе гарачэй,
Ў высокiх марах, нiбы волат, дужы,
Бо прозы у жыццi няма яшчэ,
Паэзii квiтнеюць толькi ружы.
14.03.2001
5311 СКАРБ
ШЧАСЦЯ
Скарб шчасця, як заўсёды, невялiчкi,
Яго зусiм, як быццам, не было,
Iмгненнi шчасця, як палёт у знiчкi,
Кароткае, ды зыркае святло.
16.03.2001
5324 ШЛЯХI
ДА ШЧАСЦЯ
Да шчасця цяжка вызначыць шляхi,
Бо невядома нейкая прыкмета,
Не зведаць каб адчаю i тугi.
Што лепей: цi каханне, цi асвета?
18.03.2001
5332
ВЯСНОВЫЯ НОТЫ
Вясновыя чуюцца ноты,
Бо сонейка свецiць ярчэй,
I позiрк, паўнюткi пяшчоты,
З тваiх струменiцца вачэй.
20.03.2001
5334 РОДНАЯ
ЗЯМЛЯ
Ўюць гнёзды, займаюць шпакоўнi,
Буслянкi будуюць з галля,
Маглi жыць цудоўна на поўднi,
Ды родная вабiць зямля.
20.03.2001
5366
СУСТРЭЧА З ПЯШЧОТАЮ
Сонца ловiць сланечнiк з ахвотаю,
Круцiць следам за iм галаву,
Бо прыемна сустрэцца з пяшчотаю,
Заўжды хiляцца душы к цяплу.
26.03.2001
5377
АДВАРОТНЫ БОК
Чалавек на шчасце нарадзiўся,
Ды з iм сустракаўся не заўжды,
Таму з часам з думкай пагадзiўся:
Шчасце – адваротны бок бяды.
28.03.2001
5414 ЦЯГНIКI
ШЧАСЦЯ
Вясною душы цеплынёй сагрэты,
Напрамкаў шмат, ды выбiраць якi?
Вясна дае купэйныя бiлеты,
Бягуць па рэйках шчасця цягнiкi.
1.04.2001
5429 СТАРАЯ
ГРУША
Стаiць старая груша на мяжы,
Ёй, пэўна, сто гадоў, а можа болей,
Але цвiце, каб шчасце мець ў душы,
Не мiрыцца нiяк з старэчай доляй.
2.04.2001
5435 ЦIХАЕ
БАЛОТА
Шчаслiвым больш нiчога не ахвота,
Душа змяняе рамантычны строй,
Здаволенасцi цiхае балота
Не скалыхнуць нi вершам, нi вясной.
3.04.2001
5440 СОНЕЙКА
НА ЗАХАДЗЕ
Адзiн i ў маладосцi не умее,
Другому ўменне ў старасцi дано.
Хоць сонейка на захадзе не грэе,
Ды як ласкава свецiцца яно!
4.04.2001
5460
ЛЮСТЭРКА НА ВАДЗЕ
Шчасце – як люстэрка на вадзе,
Толькi што ў iм блiкi сонца ззялi.
Ды спакой жаданы дзеўся дзе?
Разбурылi гладзь дашчэнту хвалi.
6.04.2001